Bir gün ansızın biriyle yolun kesişir ve tüm şiirlerde sadece onu yazmak istersin. Ne garip şey!
Bana öyle iyi hissettiriyorsun ki... Ve bunun farkında değilsin ve belki de hiç farkında olmayacaksın. Bunun bir önemi yok inan, sen sadece hayatımdaki yerini hep koru yeterli.
Nasıl bir gelişin vardı öyle, ruhuma ilaç gibisin. Hem de ne ilaç! Onca kırgınlığın üzerine nazikçe dokundun, usulca sokulup tüm incinmişliğimi aldın. Herkese inat inandın bana, “yazmayı bırakma ne olursa olsun” dedin adeta... Sözcüklere gerek yoktu ki, senin seslenişlerini yüreğimde duymam için...
Bir gün oturalım deniz kenarında, taze simit kokusuna karışsın iyot kokusu... Gülüşmelerimiz çınlasın dört bir yanda. Ve sen cennete benzettiğin gözlerimde kaybolurken, ruhumu saran sesinle sarhoş olayım ben de...
İyi ki geldin. İyi ki kesişti ömrümüz... Fadime Arslan / Zihnimin Memleketi 📚🖋🎼🕊
Comentários