Zamanımızın sömürüsü nedir diye düşündünüz mü hiç, ya da soru sormadan bir cevap dikildi mi hiç karşınıza?
"Tüketmek"... Tüketiyoruz birçok şeyi. Değerlendirmiyoruz, savuruyoruz. Sahip olmayı kocaman isteyip sahip olunca da hiç istememiş gibi davranıyoruz. Elde etmenin verdiği kibir var çünkü. İstenen şey elde edildikten sonra da isteniyorsa işte o gerçekten istenendir. Elinde tutma isteğin olmalı, elinde kalmasını istemelisin. Ama şimdilerde elde etme arzusu var, bu arzuya ulaşınca da yüzüne bakmama huyu. Ne kadar kötü... Ve bunun insan ilişkilerine yansıması daha da kötü...
İlişkilerimizi de tüketiriz. Şımarırız, öncesi gibi değerli hissettirmez, hoyrat ve basit kelimeler kullanırız. Mutlu etmeye, mutlu olmaya o kadar önem vermez ve üstün körü yazar ya da konuşuruz. Özeni çekeriz gözümüzün önünden. Gerek kalmamıştır çünkü artık. Ve burası tehlike noktasıdır. Burası kırılma noktasıdır. Özen kaybedilirse ilişki sarsılır.
İnsanlar birbirinin hayatında sevdiğini hissettirerek, değer verdiğini göstererek var olmalı. Sevgi saklanmamalı. Tabii ki aşkta ya da arkadaşlıkta olsun cıvık ilişkilerden bahsetmiyorum. Sadece sevginin eylemselliğinden söz ediyorum. Yakınlaşmaya başlıyor olabiliriz, samimi olabiliriz ama bu birbirimize karşı davranışlarımızın itinasızlaşması gerektiğini göstermez.
Comments