Evde oturmuş derin düşüncelere daldığınız ve yolculuk bile yapmadan yolda olduğunuzu anladığınız o an nasıldı?
Kendiniz için yaptığınız o fedakarlığı hatırlıyor musunuz?
Fedakarlık dediğim şeyden bahsedeyim:
Tek kişilik ve yalnız bir yolculuk için attığınız o ilk adımı hatırlamanızı isterim. Henüz o adımı atmadıysanız da korkmayın çünkü zamanlara sığdıramadığımız o rutinlerimiz birden değişebiliyor.
Benim ilk yolculuğum:
Her şeyden vazgeçip evimden taşınmadan önce köpek gezdirmeye başlamam, benim bu yolculuğa olan ilk adımımdı. Bu yolun sınırsız ve her şeyi deneyimleyebildiğim bir yol olması benim için çok önemliydi. İçimden geçirdiğim her şey olmaya başladığında birazcık korkmuştum açıkçası ama bilinçaltımın sonsuz gücüne inanıyorum ve teşekkür ediyorum.
Para bana çeşitli kaynaklardan akıyor
Evrende herkese yetecek kadar aşk var
Kalbimin sevgi enerjisiyle şifalanıyorum
Başarılı olmak benim kaderim
Sadece 2 3 ay içerisinde hayatımın dinamiklerinin fazlasıyla değiştiğini düşünüyorum. Evimden, kendimden, arkadaşlarımdan, sevgiliden, aileden gittim. Artık yola çıktım!
İlk Rota: Kargıcak Bay!
Kendimle tanışmak ne kadar güzelmiş. Bedenimin, ruhumun böyle danslar bildiğini ve bu kadar güzel olduğunu bilmiyordum. Kargıcak'ın buz gibi denizinden mi yoksa Pavlonya ağacının altında yaptığım danslardan mı? Kendimi sevmeye başlıyorum…
Hayatımda ilk defa gece denize girmemi anlatmak isterim. O gece sanki benim ilk defa denize gireceğimi biliyordu gökyüzü. Yıldızlar benim için parladı sanki. Suya koştuğum ve kendimi buz gibi suyun içine bıraktığım anı hatırlıyorum. Ağız dolusu kahkahalar atarak ne kadar üşüdüğümü unutuyorum. Suyun içinde ben hareket ettikçe ışıldayan planktonların benim bedenimle hareket etmelerini hayranlıkla izliyorum.
Yukarı bak!
Gördüklerim karşısında tek kelime etmeden o anın güzelliğini doyasıya yaşadığım için teşekkür ederim kendime.
Comments