Yalnızlık nedir sevgili okur? Kendi yaşamımızda çoğu zaman 'off bi özgürleşsem, kendi evime çıksam, tek başıma olsam gibi düşünüp' “yaa ben kendi yalnızlığımda çok mutluyum.” benzeri cümleler kurmuşuzdur. Kişinin kendi hayatının sorumluluğunu alması elbette oldukça cesur bir davranıştır. Fakat; bu bir yalnızlık değildir. Yalnızlık, en ihtiyacın olduğunda kimseyi yanında bulamayışındır. Zor bir durumla karşılaştığında kimi arayabilirim diye kara kara düşünmektir. Çoğu zaman da özlemektir. Asıl ihtiyacın olan kişi ve kişileri özlemektir. ‘Şimdi o yanımda olsaydı her şeyi halledebilirdim’ demektir.
Zaman zaman ben de yalnız hissediyorum sanırım. İhtiyaç duyuyorum, arıyorum ve özlüyorum. En çok özlüyorum. Yalnız hissettiğimde ailemi hatta annemi çok özlüyorum. Keşke yanımda olsaydı derken gözyaşlarım yanaklarımın üzerinde ince bir yol çizmeye başlıyor. Üstelik ben çok uzun zamandır sevdiklerimden uzak yaşamaya, ihtiyaçlarımı kendim gidermeye alışkınım fakat; yine de ihtiyaç duyuyorum. Yalnız değilim ama tek başıma ayaklarımın üzerinde durmaya çalışıyorum. Her ne kadar bu hayatı sevsem de zaman zaman yalnız hissettiğimde, özlemlerime kucak dolusu sarılamadığımda Sıla’nın “Ama bi' evin bi' kızı hâlâ benim” sözleri kulaklarımda çınlıyor. Yaşım ne kadar ilerlese de, pek çok şeyi başarsam da annemin ve babamın küçük kızı olmaya devam edebileceğimi biliyorum. Yaşım büyüdü diye benim büyüdüğümü kabul edebilirler fakat; ihtiyaç duyduğumda gözlerimin içinde hep 4 yaşındaki kızlarını görmeye devam edecekler sanırım.
Dedim ya bazen yalnız hissediyorum. Bu fiziksel uzaklık, fiziksel yalnızlık. Şefkat, sevgi bir telefon kadar uzağımda. Belki kimse gelip yaralarıma merhem sürmüyor, gözyaşlarımı temizlemiyor ve başımı okşamıyor fakat; sözcükler acımın dinmesine yardımcı oluyor. Çünkü; sözler büyülüdür. İyileştirir veya yara olabilir. Bu yüzden, ben dilime çoğunlukla dikkat etmeye çalışırım. Bu bilginin varlığı dürtüsel davranışlarımı frenler veya içimdeki sevgiyi göstermem noktasında teşvik eder.
Şimdi düşün bakalım çelişkilerini. Yalnız hissettiğin zamanlar, gerçek bir yalnızlık mı hissediyorsun yoksa büyürken yol üstünde öğrenmen gereken noktalarda kırmızı ışık mı yanıyor? İhtiyaçların varsa bunları dile getirmekten korkma, sevgi ve şefkat iyileştirecek seni. Peki çevrende sana ihtiyaç duyan birileri olabilir mi? Varsa, mümkünse git görüş ve koskocaman sarıl ya da ara. İçindeki sevgi ve şefkat birilerine güçlü hissettirebilir, birine nefes aldırabilir. Sana ihtiyacı olabilir. Hadi! durma.
Bu yazıda biraz kendini bulduysan ya da yakın zamanda benim gibi kendi yalnız hissettiysen gözlerimizde aynı mercek var demektir. Umarım bu yazı bir ihtiyacını gidermene yardımcı olabilir.
Comments