Önce sessizlik gümbür gümbür geldi.
Kulaklar sağır,
Nefesler tutulmuş.
Selam verilir miydi?
Ne yapılmalıydı?
Kim kime ne borçluydu?
Çaresiz zihinler, sorular yöneltiyordu.
Yankılarla konuşuluyor,
Kimselerden cevap gelmiyordu.
Alışmak armağanı,
Bedenlerimizde zuhur ediyordu.
Yürekler mühürlendi,
Ruhlar kilitlendi.
Bir iç çekti ki
Gök kubbe yerlere döküldü.
Denizler, gözyaşı dökmez oldu.
Dünya çağladı,
Toprak kuşağını bağladı,
Yerlerden yankılar yükseldi,
Kimse oralı olmadı.
Sordum dünyaya:
"Neden acı yanını bu kadar gösteriyorsun?" diye.
Bir annenin çığlığı,
Bir çocuğun haykırışı,
Bir insanın ahı,
Yerden göklere çarpıp yükselirken.
Sessizlik yemini edilmişti bir kere.
Sualler lüzumsuz, sözler yetersizdi.
תגובות