Evet tam da bugün bir derin sudayım. 08.02.2023 geçmişe dönüp nasıl çırpındığıma,boğulmamak için çabaladığıma,hayatıma kimleri kattığıma,kendimi ne kadar ileriye taşıyabildiğime ya da o suda boğulmak adına direndiğime baktım. Önceleri maviden korkardım. Denize girmek beni korkuturdu,kimseye güvenmezdim,her şeyi sorgulardım. Ne zamanki beni suda boğuşurken kurtarmaya bi kayık geldi o zaman rahatlamıştım. Kayığın tepesinde altın rengi bir tulum giymiş bi adam geldi beni tüm suyun altındaki kötülüklerden çekip aldı.Sonra dedim ki ben bu mavilikle mücadele edebilirim ve ona güvenebilirim. Kurtarıcımdı ya da onu ben öyle adlandırıyordum. Bir şeylere tutunmak istiyordum belki sonra kurtarıcım beni o denizde boğulmaktan alıp beni bilmediğim bir o koya götürdü orayı çok sevmiştim ve bana büyülü geliyordu. Beraber gökyüzüne yaklaştığımızı hissediyordum. Erkekler bizi hep kurtarır mı?
- Hayır
O kadar yorgun ve nefessizken ona güvenmeyi seçmiştim. Bir şey almaya giderken bile korkardım geri gelmeyecek gibi hissederdim. Tekrar suya girersem ve kulaç atmayı bilmeyerek boğulursam diye düşünürdüm. Bana o koyda kulaç atmayı öğretti çünkü beni sakinleştirirdi. Onun yanında nefes alabildiğimi hissederdim.Sonra bi şey oldu ve o büyü bozuldu.Onun denize girmesi gerekti.Ne yapacaktım şimdi ben? Yüzme bilmiyorum ki atlayıp peşinden gidemem. Arkasından ağladım saatlerce sonra bi güç bana o denize atla dedi.Bende denize girdim yönümü bulmaya çalıştım heyecanla. Birçok kurtarıcı gelip sinyal verip beni almak istedi hayır dedim bu sefer değil. Ben bu denizde kendim kulaç atmayı öğrenicem. Sakin kalarak başka bir koy buldum burası da onunla gittiğimiz noktaya benziyordu.Evet o yoktu ama ondan bi şeyler vardı burada ona aldığım pusulayı buldum. Bana yönümü gösteriyordu. Galiba bu sefer başaracaktım çünkü kedimi iyi yönlendiriyordum ve sonra pusula beni ona götürdü oturduk,konuştuk. Bu sefer bazı şeylerin aynı olmadığını beni o bilmediğim maviliğe tekrar çektiğini fark ettim.Beni alıp bi maviliğin ortasına koymasına artık gücüm yoktu. Ben elimde pusulamla o yeşilliğin ortasında kaldım. Artık nefes alabiliyordum.
Kommentare