Yazı serimin ikinci parçası olarak kendini, varlığını ve bu sırada içinde kaybolduğu depresyonla savaşını anlatan bir sanatçı ile karşı karşıyayız. Şarkıların birbirlerine ustaca akışlarında kaybolurken bu albüm süresince bir insanın kendisi, varlığı ve yalnızlıkla olan atışması ve tekrar kendini bulmak için çabalamasını takip ediyoruz. Neredeyse üç yıl süren bir aradan sonra geri dönen Simon Dominic’in içsel savaşını görüyoruz.
Tecrübeli rapçi Simon Dominic(Jung Kiseok)’in kendi adıyla yayınladığı ikinci LP’si Darkroom: Roommates Only sanatçının alışılagelmiş etkileyici şov parçalarından uzak RnB ağırlıklı bir hikaye albümüdür. Albüm onun Simon Dominic kimliği ile cebelleşmesi, aidiyet aranması ve bu aidiyeti ararken kendi ile yaşadığı konuşmaları içeriyor. Ve albümün sonunda ise ona bu acıları kısmi olarak tanımlayan müzik şirketindeki CEO görevinden ayrılmasına şahit oluyoruz.
Albüm sanatçının sahne kimliği ve kendisi arasında geçen düşüncelerden oluşan iki parça ile açılıyor. Öncelikle Simon dinleyicilere hikayesini anlatırken onlara karanlık bir davetiye uzatıyor; “Bu karanlık odada bana katılmak istediğine emin misin diye soruyor?” Devamında 06076 Simon’un yaşadığı posta kodunu isim edinen parçada ise Jung Kiseok (parçalardaki daha derin ses ile temsil ediliyor) Simon’un başarısıyla geldikleri bu lüks ve havalı mahalledeki hayatın onu ne kadar bunalttığını, her şeyin altında ezildiğini anlatıyor.
Albümün devamında da kendinden hikayeler anlatan Simon bizlere kalbini açıyor. Şarkıları dinlerken sözlerini anlamasanızda sanatçının vurgulayıcı tonlamaları ve ses oyunları sayesinde şarkıların içine girip hikayeyi onunla beraber yaşıyorsunuz.
Albümün derin tonuna uygun olarak bu albüme eşlik eden bir müzik videosu bulunmuyor. Albümün yapım aşamasını anlatan bir video ile beraber iki adet parçanın canlı kayıtlarından oluşan eşlikçileri var. Albümün ham tarzına uygun ve sanatçının endişelerini yansıtan siyah beyaz ve kırmızı renklere boyanmış bu videoların da oldukça nefes kesici olduğunu söyleyebiliriz.
Sahne adı Simon’un geldiği filme bir gönderme olan Demolition Man isimli parça ise bunun en güzel örneği. Parça bağırarak söylenen sözleri ve dramatik vokal desteği ile iç kargaşaya dair bir şaheser. Simon kendisine yazdığı sayısız kötü laf aracılığı ile acısı, kendini duyduğu nefret ve utancı ile bir ortak nokta buluyor. Bu albümün ortaya çıkmasını sağlayan, bir sanatçının kırılma noktasını gözler önüne seriyor.
Albümün uzatılmış versiyonunda yer alan Me No Jay Park isimli parçada ise sanatçının kendisine bir yol aradığına şahit oluyoruz. CEO olduğu dönem boyunca (2014-2018) imzalı olduğu müzik şirketinin sahibi Jay Park ile kendisinin karşılaştırılması, kendisinin de bu zaafa düşmesi ve bulunduğu pozisyonda kendini değersiz hissetmesi üzerine kurgulanmış bir rap parçası ile sanatçının en “büyük” ünvanlarından birini kenara ittiğini görüyoruz. Bu albümün doğuşunda en büyük etkilerden biri olduğuna hiç şüphe yok.
Bu macera aracılığı ile Simon Dominic’in üç yıllık macerasına şahit oluyoruz. Herkesin kendini küçük hissettiği anlarda yalnız olmadığını hissettirecek bu albümü bizlere sunuyor ve kendisi bu yükten sıyrılıp daha farklı maceralara yola çıkıyor.
תגובות