Bazı insanların yorgunum demeye pek hakları olmuyor. Hayır hayır yanlış yazdım . Yorgunum demeyi kendilerine hak saymıyorlar. Mesela bir balık yüzmekten yoruluyor mu dersiniz? Tabi ki yorulur. Yüzmeyi ne kadar çok severse sevsin herkes biraz yorulur. Tüm güçlü bulduğumuz şeyler tüm haksız varlıklar ya da demir ve çelik gibi kendilerini çok güçlü bulanlar. Bazılarımız her şey yolundaymış gibi yaparken bazılarımız kendi içlerinde güç zehirlenmesi yaşıyor. Evet kan kaybı olmuyor vücutta ama ruh bir yerden taşırıyor kendini. Deniz kızları sırf varlığına inanmıyoruz diye çıkmıyorlarsa gün yüzüne. Bu onları yok saymamıza yeter mi? İşte yorgunlukta öyle. Güçlü olan insan yorgun olmadığını düşünse bile bir göz altı morluğu belli eder kendini. Tekrar düşmekten tekrar ağlamaktan korkan herkes yorgunluğunu bir yere esir eder ve böyle devam eder. O ölüm gibi uyunan uykular, içilen sigaralar, dışardan söylenen yemekler, içilen alkoller hepsi delil şimdi yorgun olmana. Korkuyorsun biliyorum. Belin bükülürse bir daha dik duramamaktan korkuyorsun biliyorum. Uyursan bir daha kalkmaya cesaretinin olmamasından korkuyorsun biliyorum. İnanmaktan korkuyorsun biliyorum. İnanırsan bir daha hiç yalan söyleyemeyeceksin kendine bunu da biliyorum. Ama dinle beni. Yürekten söylenen tüm şarkılar gibi, tüm kitaplarının o keskin sayfaları gibi bir gün bizde kendi hikayemizde deniz kızlarına inanırken dinleneceğiz. Ben sana çok inanıyorum. Çünkü bu devirde insan en çok kalbine inanıyor. Bu arada yokuş aşağı bir araba olursak da bir gün yani huzur bizden çok uzakta olursa yol güzel deriz. Bu bile gerçek olduğumuza bir kanıt şimdi.
Comments